Succesvolle topgokker sluit toeval uit (artikel AD 02-08-2014)

Met dank aan user: niks-mis-mee die dit artikel heeft opgezocht. 2 krantenartikels uit het Algemeen Dagblad van 2 augustus 2014:


Artikel 1:
Succesvolle topgokker sluit toeval uit

Ruim 1 miljoen mannen wedt in Nederland live op sportwedstrijden. Winnen doet bijna niemand. Dat is voorbehouden aan het handjevol slimme topgokkers, dat wereldwijd succesvol opereert. AD Sportwereld legde contact met een van hen. Onder voorwaarde dat we zijn echte naam niet in de publiciteit brengen, overlegde hij ons de bewijzen van een florissant bestaan als topgokker, die over de rug van de ongelukkige anderen miljoenen verdient door simpelweg de kansberekening te snappen.

MARGRIET HUNFELD

Laten we deze 36-jarige man Wouter noemen, Wouter de Graaf. Hij wedde voor het eerst op voetbalwedstrijden toen hij zestien was. Nu, twintig jaar later, is hij multimiljonair. De Graaf is een bonafide, professionele topgokker die in de praktijk leerde hoe het moest en vooral hoe het niét moest. Wouter woont en werkt in Parijs en komt af en toe naar Nederland om zijn familie te bezoeken.

Ruim vijf jaar geleden begon hij voor zichzelf. Hij werkt nu met twee traders, één in Parijs, één in Nederland.

De Graaf leerde het vak bij een bekend internationaal gokbedrijf, waar hij als programmeur de opkomende markt van het live wedden automatiseerde. Hij viel al gauw op als een intelligente man, die de wetten van de kansberekening doorzag.

Niet alleen qua uiterlijk zou hij een broer van Mark Zuckerberg kunnen zijn, de Facebook-miljonair. Hij is onconventioneel, ondernemend, vasthoudend, volhardend, slim, snel en grillig. Met een voorliefde voor geblokte overhemden, spijkerbroek en gympen maakt hij een jonge, weinig pretentieuze indruk. Als hij praat, struikelt hij, door de snelheid van zijn gedachten, al gauw over zijn woorden.

Sinds hij voor zichzelf begon, veranderde hij zijn kansberekenende wiskundige formules (algoritmen) op kleine, maar essentiële punten. Elke winnende formule begint met een idee en dat idee, zegt hij, is altijd simpel. De essentie houdt hij uiteraard geheim.

Nu kan hij dankzij een paar winnende aspecten die hij heeft uitgedacht, niet gauw verliezen op de lange termijn. Korte-termijn-verliezen neemt hij voor lief; het uiteindelijke resultaat is tot nu toe altijd in zijn voordeel uitgepakt.

Hij werkt uitsluitend met digitale data, in tegenstelling tot voetbalsupporters die vaak een gokje wagen op basis van hun kennis van de club, de spelers of de omstandigheden. Voor hem is achtergrondkennis over trainers, aangekochte spelers, nieuwe talenten of blessures van een voetballer, niet interessant.

In zijn computermodellen wordt externe, vrij abstracte data vergaard, waarvan de basis door de computer wordt vertaald naar bruikbare, leesbare data.

Omdat De Graaf niet meer welkom is bij bookmakers, die ondertussen bekend zijn met zijn methodes, lopen de geldstromen als volgt: zijn trader bepaalt wanneer een weddenschap wordt geplaatst aan de hand van De Graaf's data. Hierop worden de weddenschappen gekocht en verkocht bij een tussenpersoon, een zogeheten betting exchange die alleen de mogelijkheid biedt om weddenschappen af te sluiten tussen andere gokkers en uitsluitend verdient aan commissie (40%). De exchange ontvangt het geld van de gokker, controleert zijn saldo en keert eventuele winsten uit.

De Graaf's succes wordt bepaald door de computer, die foutloos het werk doet van duizenden mensen. Om te laten zien hoe het werkt, loopt hij naar zijn pc en zoekt contact met de server. Direct verschijnen ellenlange tabellen, waarin wedstrijden vanuit de hele wereld worden gevolgd en geanalyseerd.

Arbitrage

Per seconde worden tienduizenden kansberekeningen uitgevoerd, want de probabilities (waarschijnlijkheden) veranderen per seconde. De Graaf's trading vaart volledig op deze berekeningen. Hij zal nooit 'zomaar' weddenschappen plaatsen en zal evenmin aan zogenaamde arbitrage doen, dus emotioneel gaan wedden om risico's uit te bannen of quitte te spelen. Zijn winst wordt bepaald door het nemen van 'slimme' risico's op basis van de algoritmen.

Wekelijks verhandelt hij 1 miljoen goktransacties bij zeshonderd wedstrijden en in een weekend plaatst hij duizenden weddenschappen. Die dag verhandelt hij voor tonnen.

Op een van de tabellen is onder meer de wedstrijd Dinamo Tbilisi tegen Sioni Bolnisi te volgen, waarop hij voor 10.000 euro heeft ingezet. Hij gokt op een scala aan mogelijkheden: wie de wedstrijd wint, het aantal doelpunten of de definitieve uitslag. Op zijn tabellen wordt exact per seconde bijgehouden hoeveel kans hij op de diverse markten maakt.

Als er niet wordt gescoord, levert dit hem een verlies op van 8500 euro, maar als de thuisploeg nog twee doelpunten maakt, wint hij 13.000 euro. Deze bedragen veranderen echter constant bij elke geplaatste weddenschap, aangezien er permanent wordt gehandeld. De Graaf kan daar razendsnel op inspelen.

Vooral kleinere wedstrijden - die doordeweekse middag wedt hij ook op onder meer Zestafoni tegen FC Baia Zugadidi - leveren De Graaf soms 'interessante winsten' op, variërend van vijf- tot twintigduizend euro. Dat bij onbetekenende clubs aardig wat valt te verdienen, komt omdat de grote profclubs juist op dat moment niet spelen.

Het belangrijkste bij gokken is het tijdstip van de voetbalwedstrijd en hoeveel geld er in de markt zit. ,,Om die reden wordt er ontzettend veel gewed op de ergste klotewedstrijdjes op ongebruikelijke tijden.'' Want ook daarin gaan miljoenen om, net als bij middelgrote clubs als FC Utrecht of RKC en bij de internationale topclubs die vooral in de weekeinden spelen.

Dat matchfixing bij kleine clubs veelvuldig voorkomt, doordat spelers weinig verdienen, beaamt De Graaf desgevraagd. Ja, dat weet hij zeker: ,,Wedstrijden zoals die van 'Vrouwen onder 19 uit Albanië' worden gefixt. Maar denk niet dat omkoping alleen bij wedstrijden over de grens plaatsvindt. Ook in Nederland wordt omgekocht. Het gaat om geld, hè." Inmiddels herkent hij de patronen en in zo'n geval staakt hij dus de handel.

Het financiële succes van een professionele topgokker heeft niets meer te maken met dom geluk. Dat soort geluk is allang verdwenen uit het wedden. De Graaf heeft er zelf jarenlang 'met bloed, zweet en tranen', zoals hij het noemt, voor gewerkt. Nu is hij zover dat hij, als het meezit, met 500 euro binnen twee maanden een ton kan verdienen (,,verliezen ook,'' zo grinnikt hij). Dat kan alleen, zegt hij, omdat bij hem alles is geautomatiseerd. Als hij moest schatten hoeveel mensen ook hebben geprobeerd om met data-analyse te winnen, denkt hij dat het bij duizenden is mislukt. ,,Ik heb ze allemaal zien langskomen.''

Inmiddels kan hij rustig achteroverleunen, terwijl de pc het werk doet. Gestresst achter de pc de standen bijhouden, doet hij niet meer. Hij gebruikt nu een computerprogramma om alles in de gaten te houden met de optie om standen en weddenschappen onzichtbaar te maken. Dit, om niet constant te worden geconfronteerd met de financiële applicaties, zodat hij de dagelijkse stress kan verwerken. ,,Anders word je gek.''

Het heeft dan ook lang geduurd, voordat hij met die stress kon omgaan: ,,Op mijn zestiende begon ik met programmeren en kwamen mijn vrienden bij mij op virtuele paardenrennen en voetbal wedden," vertelt hij. Op zijn dertigste, zegt hij, had hij zijn eerste winstgevende project. Het heeft hem jaren gekost om foute gedachten en berekeningen uit te filteren.

,,Je moet een gigantisch doorzettingsvermogen hebben, plus goed zijn in statistiek en algoritmen. Al je waanideeën moet je uitbannen en vooral leren wat geld met je doet. Naarmate je succesvoller wordt, moet je het afleren om alles en iedereen te wantrouwen."

Ook moet hij zichzelf constant verbeteren: ,,Zoals ik vijf jaar geleden wedde, zou nu niet meer kunnen. De markt wordt steeds slimmer, daar moet ik voortdurend op anticiperen. Als je niet met die emoties kunt omgaan, verlies je het spel."

Ooit sloeg hij op een avond zijn pc aan diggelen, toen hem in de allerlaatste minuut van de wedstrijd een klein fortuin ontglipte door een onverwacht ingekopte corner. De naam van de club staat nu in zijn geheugen gegrift: Werder Bremen, dat voor hem synoniem staat voor het leren verwerken van een fors verlies.

Dat hij voetbal tegenwoordig anders beleeft dan vroeger, noemt hij dan ook onvermijdelijk. Als levenslange supporter van Feyenoord vindt hij het nu soms 'wel prima' als de club verliest en híj wint.

Dat dit zijn supportersbestaan een stukje minder leuk maakt, neemt hij op de koop toe. ,,De wereld van het wedden is te fascinerend om eruit te stappen. Elke gokker is gek op geld en het is nooit genoeg. Conceptueel weet je dat geld niet gelukkig maakt, maar die drive om met gokken te winnen, blijft je toch opjagen.''

En soms kan hij er ook om grinniken. Zoals onlangs, toen hij een rekening wilde openen bij de bank en moest zeggen hoeveel-ie verdiende. ,,Veertigduizend netto,'' zei hij. Waarop de manager ongeïnteresseerd informeerde of dat dan per jaar was. ,,Welnee, per wéek,'' antwoordde De Graaf nonchalant. Kijk, toen kwam er ineens koffie op tafel en een heleboel bla-bla. ,,Maar ik vertelde er niet bij dat ik ook wel eens zo'n fortuin per week verloor.''


ARTIKEL 2

gokker verliest

Via internet heeft het live wedden op voetbalwedstrijden een vlucht genomen. Tachtig procent van deze weddenschappen wordt niet langer meer vóór de wedstrijd geplaatst, maar tijdens het evenement. Het is een ingewikkelde, ondoorzichtige wereld, die nog niet zo lang bestaat en die vrijwel niemand kent. Volgens schattingen verliest 99,5 procent van de gewone gokkers, omdat het mathematisch praktisch onmogelijk is om op termijn te winnen.

Professionele topgokkers werken met steeds ingenieuzere computermodellen die per seconde de kansen berekenen. Daarnaast zijn door bookmakers interne systemen ontworpen om 'slimme' gokkers uit te filteren. Die worden op een limiet van 10 cent gezet of geweigerd. Maar wat vooral veel geld oplevert is dat de 'domme' gokker (lees: de fanatieke voetbalsupporter) snel wordt herkend, omdat die niet nadenkt over de getallen, maar over het voetbal.