Voorbeschouwing: James Wade - Devon Petersen (European Championship)

Zoals in de introductie gezegd is James Wade een man met veel ervaring op majors, toch zien we hem steeds minder vaak in de eindfase. In 2018 won hij rond deze tijd twee toernooien, vorig jaar kwam hij nog tot een halve finale op de Premier League en een kwartfinale op de World Matchplay. Hij bereikte vervolgens elf toernooien op rij niet de laatste acht tot hij eind september de halve finale op de World Series Finals bereikte. Dit valt echter in het niets bij ranking toernooien als het EK, Wade boekte een knappe zege op Glen Durrant en hoefde daarnaast alleen de Canadees Jeff Smith te verslaan om de laatste vier te bereiken. Op dit EK schakelde hij al Steve Lennon, Nathan Aspinall en William O'Connor uit.

Wat voor The Machine veel hoop geeft is dat hij in het toernooi groeit. Zijn gemiddelde liep op van 92 naar 96 naar 98 en zijn finishpercentage van 37% naar 40% naar 63%. Wade is dus zeker een outsider voor de titel.

Voor iemand die af en toe een groot dartstoernooi op televisie volgt zal het een raadsel zijn waarom Devon Petersen - die vorig jaar de nummer 60 van de wereld was - ruim favoriet is tegen nummer elf van de wereld Wade. Dit heeft alles te maken met de recente vorm van de Zuid-Afrikaan, die inmiddels is geklommen naar plaats 41 van de Order of Merit. Hij is al sinds 2011 actief bij de PDC en haalde slechts één keer de kwartfinale op televisie hiervoor, namelijk in 2015 op het UK Open. Dit jaar strandde hij echter al drie keer in de halve finale van een vloertoernooi en verloor hij daarnaast een finale van een Players Championship met 8-7 van Gerwyn Price. Vorige maand wist hij eindelijk zijn eerste prijs bij de PDC te pakken, The Warrior won de finale van een EuroTour met 8-3 van Johnny Clayton.

Op dit toernooi schakelde Petersen al Andy Hamilton (6-1), Martijn Kleermaker (10-8) en Ian White (10-6) uit. In deze laatste wedstrijd kwam hij op een 5-3 achterstand omdat hij stroef startte op de dubbels, hij was echter duidelijk de betere en White stond onder grote druk. Toen de dubbels bij Devon begonnen te lopen walste hij eroverheen en boekte hij een ruime zege dankzij een gemiddelde van ruim 106 per beurt én een recordaantal van tien 180ers.